A couple of Regina Derieva's poems
translated into Dutch by Joanan Rutgers 

Eenheid van vorm

Ik heb altijd koninklijke cadeautjes gekregen
Ik kreeg versleten pannen en verroeste theepotten,
opgelapte lakens en niet gestikte overhemden, boeken,
ontbrekende pagina's die voor rollies waren uitgescheurd
en een piano met uitgeslagen tanden op het toetsenbord,
stoelen zonder poten en uitgebrande gloeilampen, schrijfpapier
uit de tijd van de Chinese culturele revolutie, wat je er ook
op schrijft, bloedvlekken verschijnen door het weefsel.
Mensen gunden me ijverig nagels en spoelen zonder draad,
klokken zonder wijzers, brillen zonder glazen, een lege
tube tandpasta. Ooit werd ik bekroond met een camera
zonder lens. Ze zouden me een aantal 'waardevolle en
essentiële' items geven, maar ik verstopte me angstvallig
in de ondergrondse en hield mijn coördinaten geheim.
Sommige geschenken zijn nog steeds bij me, en nu leef ik
zonder idee van plaats (bril zonder lenzen), activiteit
(een oogloze camera) en tijd (een klok zonder wijzers).

Ik ben bijna als die donkere gang
met een paar ingelijste foto's
en lampen aan de muren.
Er zijn zoveel bezoekers
door mij heen gelopen, donker en licht,
afhankelijk van de verlichting.